Ο Γιάννης Μπουτάρης θα απαγγείλει Κ. Καβάφη.
Κύριε δήμαρχε, με μεγάλη χαρά μάθαμε ότι την Παρασκευή 20/9, στα πλαίσια υποστήριξης των εξαρτημένων ατόμων, θα απαγγείλετε ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Βρήκαμε ευκαιρία λοιπόν και εμείς να σας ενημερώσουμε σχετικά με το ποιος ήταν ο μεγάλος αυτός Έλληνας ποιητής, μιας και δεν γνωρίζετε από όσο καταλάβαμε. Και καταλάβαμε το ότι δεν γνωρίζετε τίποτε σχετικά με τον Καβάφη, αν και είστε δήμαρχος σε μία πόλη σύγχρονη της Αλεξάνδρειας, με κοινή πορεία πολιτισμού, στα ελληνιστικά χρόνια τα οποία σημάδεψαν την ποίηση του Κ.Κ.
Κι απ’ την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία,
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη: βγήκαμ’ εμείς·
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.
(Στα 200πχ.)
Αλλά εσείς κ. δήμαρχε την εποχή που τόσο αγάπησε ο Καβάφης, θέλετε να την εξαφανίσετε από την πόλη σας. Το μεγαλύτερο πολιτιστικό εύρημα της πόλης, θέλετε να το καταστρέψετε. Τον περίλαμπρο ναό της θεάς Αφροδίτης, ένα κόσμημα που σε κάθε άλλη περιοχή του πλανήτη θα είχε γίνει ήδη πρωτοσέλιδο στους τουριστικούς οδηγούς, εδώ σε αυτή την γωνιά, απειλείται με κατάχωση, με δικιά σας… αδιαφορία(;)
Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμε απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη.
(Ιωνικόν)
Πρώτα από όλα να σας πούμε ότι ο Καβάφης είναι ο ιδανικός ποιητής για την κάθε είδους απεξάρτηση κύριε δήμαρχε. Πρωτίστως για απεξάρτηση από ιδεοληψίες. Ο Καβάφης είναι ένας σύγχρονος τραγικός ποιητής, με σαφή στόχο τον προβληματισμό. Μία από τις ιδεοληψίες από την οποία θα ήθελε να σας απαλλάξει θα ήταν η εθνοφοβία:
Υπήρξεν έτι το άριστον εκείνο, Ελληνικός—
ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιοτέραν·
(Επιτύμβιον Aντιόχου, βασιλέως Kομμαγηνής)
Διότι πέραν από τον "ελληνισμό" που πολεμάτε εσείς και τον "ελληνισμό" που φανατικά υποστηρίζουν οι "άλλοι," που και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να βάλουμε εισαγωγικά, υπάρχει και εκείνος ο ελληνισμός χωρίς εισαγωγικά, ο ελληνισμός του Καβάφη. Εκείνον τον ελληνισμό του δήμου και όχι της σατραπείας:
…Και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
(Η Σατραπεία)
Τέτοιος και ο ελληνισμός, δημιούργημα του οποίου είναι η πόλη της οποίας ηγείσθε κύριε δήμαρχε. Τέτοιος και ο ναός που θέλετε να καταστρέψετε.
Αν σας δώσουν να διαβάσετε κάποιο από τα παραπάνω ποιήματα, ή κάποιο άλλο με ήρωες των ελληνιστικών χρόνων, θυμηθείτε να περάσετε αύριο το πρωί από την πλατεία Αντιγονιδών, και διαβάστε μπροστά στον ναό της θεάς Αφροδίτης, τούτο το επίγραμμα, από έναν άλλο μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή:
Οι νεκροί εγκατέλειψαν την πόλη που ήταν πριν ζωντανή.
Κι εμείς οι ζωντανοί την πόλη κηδεύουμε τώρα.
(Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς)
Μετά τιμής
αμετανόητοι Έλληνες που διαβάζουν Καβάφη και δεν τον απαγγέλλουν σε θεατρικές σκηνές.
